Dnia 22 marca klasa 5a zaprosiła Dyrekcję, Nauczycieli oraz Uczniów naszej szkoły na uroczystą akademię poświęconą naszemu Patronowi, czyli Tadeuszowi Kościuszce. Karolina i Klaudia opowiedziały nam losy tego wielkiego Polaka, a pozostali uczniowie w poetycki sposób komentowali Jego życie, wybory i powody tak wielkiej czci. Nasz Patron zapoczątkował wieloletnią walkę o wolność Polski, którą ostatecznie odzyskaliśmy po I wojnie światowej.

Pamięć o dziejowej roli Kościuszki przekazywano z pokolenia na pokolenie. Legendę kościuszkowską utrwaliły w XIX w. obrazy malarza narodowego Jana Matejki ze słynnym „Kościuszko pod Racławicami”, a także „Panorama Racławicka” pędzla Styki i Kossaka. Ważną rolę odegrała też sztuka teatralna „Kościuszko pod Racławicami” pióra wielkiego patrioty Władysława Ludwika Anczyca.

Popularne stały się piosenki i przyśpiewki o Kościuszce, o czym przypomniał nam Kajtek:

Nasz Kościuszko, chwat nad chwaty,

z braćmi Krakusami stłukł Moskali,

wziął armaty pod Racławicami.

Wielbi Wodza kochanego każdy polski chłopiec,

trwa do dzisiaj pamięć jego i Kościuszki kopiec.

Postać naszego Patrona często pojawia się w literaturze narodów Europy i Stanów Zjednoczonych. Wszystkie utwory poświęcone Kościuszce cechuje niezwykle przychylny, ciepły ton, w jakim przedstawiano dzieje wielkiego Polaka, jego walki o wolność Ameryki, życie na obczyźnie, a przede wszystkim głęboką miłość do Ojczyzny. Utwory te, pisane w większości w XIX w., były wyrazem solidarności z walczącym o wolność narodem polskim. Dowodem na szacunek i uznanie jakim darzył postępowy świat naszego Patrona jest wspaniały wiersz przedstawiciela angielskiego romantyzmu, Johna Keats:

Sława imienia twego aż do nas dolata,

A dźwięk jego tak wzniosły jest i tak wspaniały,

iż napełnia odgłosem swoim wszechświat cały,

Brzmi wszędzie i brzmieć będzie po tysiączne lata.

Imiona bohaterów z nadziemskiego świata

spadają gromem. Bóg je zamienia w pieśń chwały.

Ażeby potomności zdumionej śpiewały

o wawrzynie, co skronie wybrańców oplata.

Obecnie w wielu polskich miastach jest ulica, plac czy pomnik Kościuszki. Naczelnik jest też patronem wielu szkół. Kult i narodowy pietyzm przyczyniły się do nadania naszej szkole Jego imienia.

Cześć tym, co rwali kajdany łańcucha

przez własną mękę i przez własny czyn.

Dla Polski jutra, dla Ojczyzny ducha,

zbawionej z niewiar i obmytej z win.

Cześć tym, co w klęski śmiertelnej pomroce,

ginąc z oczyma wpatrzonymi w dal,

znicz rozniecali w beznadziejne noce,

aby dziś Polski nie ślepił jej los.

Recytacje i opowieści o Tadeuszu Kościuszce przeplatane były utworami muzycznymi, które przygotowała grupa muzyczna pod przewodnictwem Pana Piotra Morawskiego. Po akademii głos zabrała Pani Wicedyrektor, podziękowała wszystkim, którzy przyczynili się do przygotowania występów i udekorowali halę.

Sabina Kliber

Foto: Piotr Kliber