Patronem ZSP w Jasienicy jest Tadeusz Kościuszko. Nadanie szkole imienia nastąpiło po rozbudowie szkoły w 1961 r. Z tej okazji, p. Jan Bulowski, nauczyciel uczący w szkole od 1911 r., namalował portret patrona, który do dziś zdobi szkolny korytarz.

 

 

Zapraszamy do zapoznania się z krótką biografią patrona.

 

Andrzej Tadeusz Bonawentura Kościuszko przyszedł na świat 4 lutego 1746 na Mereczowszczyźnie. Był z pochodzenia szlachcicem. Uczył się w Lubieszowie u ojców pijarów. Edukację przerwał w 1760 roku na skutek braku funduszy – dość wcześnie bowiem został osierocony. Kontynuował edukację w Szkole Rycerskiej dzięki wsparciu rodziny Czartoryskich. Otrzymał stypendium królewskie jako bardzo dobrze rokujący – pobierał nauki w Paryżu na kierunku sztuki piękne. Do kraju wrócił, ale na krótko, by emigrować do USA w roku 1776. Został pułkownikiem Armii Kontynentalnej w 1777 roku. Wkrótce wsławił się pod Saratogą, budując fortyfikacje, które decydowały o zwycięstwie. Zbudował forty w Filadelfii i West Point. Po wojnie mianowany został amerykańskim generałem w uznaniu zasług, otrzymał Order Cyncynata. Zdecydował się wtedy powrócić do kraju – przesiąknięty ideałami wolności. W związku z rozbudową krajowych sił zbrojnych uzyskał patent generalski i pensję. Podczas wojny w Obronie Konstytucji 3 Maja objął dowództwo dywizji koronnej. Nie pogodził się z przegraną, podejmując decyzje o Insurekcji. 24 marca 1794 roku Kościuszko rozpoczął powstanie. Po zwycięstwie pod Racławicami Kościuszko niezwłocznie wydał tak zwany Uniwersał Połaniecki z 7 maja 1794, który to łagodził rygor pańszczyzny, zwłaszcza dla ochotników. Niestety przegrana bitwa pod Szczekocinami przyćmiła nieco chwałę posunięć. Później sprawnie dowodził obroną Warszawy. Klęska pod Maciejowicami sprawiła jednak, że Kościuszko trafił do niewoli. Był to koniec powstania. Po śmierci Katarzyny II Kościuszko odzyskał wolność. Wyjechał do Ameryki. Odzyskawszy dobra materialne za Oceanem, wrócił do Europy. Odbył dwa zasadnicze spotkania, mianowicie z Napoleonem i carem Aleksandrem. Widząc jednak instrumentalne podejście obu do sprawy polskiej, wyjechał do Szwajcarii. Zmarł w Solurze (Solothurn) w 1817 roku. W 1818 ciało Kościuszki  przewieziono do Krakowa. Spoczywa w kryptach królewskich, obok księcia Józefa Poniatowskiego. Kopiec Kościuszki w Krakowie jest dobitnym wyrazem wdzięczności narodu polskiego dla jego wielkiego bohatera.

Źródło: https://zyciorysy.info/tadeusz-kosciuszko/ 

 

fot. domena publiczna

 

Portret T. Kościuszki w sali nr 15